شود، شرق و غرب عالم را پر از عدل خواهد کرد.

از این سروده استفاده مى‏شود سید، از مرام کیسانى دست برداشته و قائل به امامت حضرت صادق ع شده و ثابت کرده که دعوت به امامت در روزگار آن حضرت از طرف شیعه علنى بوده و او قائل به غیبت امام زمان ع و غیبت هم یکى از نشانهاى اوست که امامیه بدان معترف‏اند.

 آن حضرت ده فرزند داشته 1- اسماعیل 2- عبد اللَّه 3- ام فروه که مادرشان فاطمه بنت الحسین بن على السجاد بوده 4- موسى 5- اسحاق 6- محمد که مادرشان ام ولد بوده 7- عباس 8- على 9- اسماء 10- فاطمه مادرانشان متفرق بوده‏اند اسماعیل در میان تمام برادران از همه بزرگتر بود و حضرت صادق ع او را از سایر فرزندان دوستر میداشت و بهتر از همه باو مهربانى میکرد و عده از شیعه خیال میکردند او پس از پدرش بجاى او مى‏نشیند و بمنصب خلافت نائل میگردد زیرا از همه برادران بزرگتر و پدرش هم او را بسیار دوست میدارد و احترام میکند اسماعیل در روزگار پدر بزرگوارش در عریض وفات یافت ارادتمندان حضرت صادق ع جنازه او را بدوش گذارده در مدینه حضور پدر والاگهرش آورده و در بقیع مدفون ساختند.

گویند حضرت صادق ع در وفات او سخت متأثر بود و بى‏تابى بسیارى میکرد و بدون کفش وعبا زیر جنازه او آمد و تا پیش از دفن چند مرتبه دستور داد جنازه او را بزمین گذاردند و کفن از روى او برداشتند و حضرت بصورت او مینگریست و غرضش از این عمل آن بود تا آنها که گمان خلافت او را پس از حضرتش داشتند یقین کنند که درگذشته و از دنیا رفته.

و چون اسماعیل درگذشت برخى از آنها که میگفتند او امام پس از حضرت صادق ع است از امامت او بازگشتند. و بعضى دیگر که از خواص حضرت و راویان از آن جناب نبوده بلکه کمتر بمجلس آن حضرت بار مییافتند عقیده‏مند بحیات او شدند.

و چون امام صادق ع رحلت کرد عده از آن حضرت به امامت حضرت موسى بن جعفر ع معتقد شدند و دیگران بدو دسته تقسیم شدند دسته اسماعیل را مرده دانسته و فرزندش محمد را جانشین او خیال کرده و گفتند پسر از برادر شایسته‏تر بمقام پدر است.

دیگران خود اسماعیل را زنده میدانستند که امروز معدودى بیش از آنها باقى نمانده و این دو دسته را اسماعیلیه میگویند.

و عقیده معروف آنها اینست که نامبردگان امامت را پس از اسماعیل تا آخر الزمان منحصر به فرزندان او میدانند.

ارشاد-ترجمه ساعدى خراسانى         552