سزاوار است که من گریه کنم؛ چرا که به مصیبت بهترین پدران مبتلا شده ام

راوی
میگوید: بعد از وفات پیامبر حضرت فاطمه همیشه به زیارت قبور شهدای احد می
آمد و کنار قبر حمزه گریه می کرد. روزی به او گفتم: ای سرور زنان! به خدا
سوگند گریه شما رگهای قلب مرا پاره کرد. حضرت زهرا جواب فرمودند: ای
ابوعمرو! سزاوار است که من گریه کنم؛ چرا که به مصیبت بهترین پدران مبتلا
شدهام. آه، چقدر مشتاق رسول خدایم!… عرض کردم: آیا پیامبر قبل از وفاتش
تصریحی به امامت حضرت علی ( علیه السّلام) کردند: فرمودند: چقدر عجیب است!
آیا روز غدیر خم را فراموش کرده اید؟! عرض کردم: بله، روز غدیر بود؛ اما
منتظر چیزی هستم که پیامبر ( صلّی الله علیه و آله و سلّم) به شما فرموده
باشد. حضرت زهرا ( علیها السّلام) با چند تأکید فرمودند: خدا را شاهد می
گیرم که از او ( صلّی الله علیه و آله و سلّم) شنیدم، که میفرمود: علی (
علیه السّلام) بهترین کسی است که در بین شما به عنوان جانشین خود می
گذارم؛ او امام و خلیفه بعد از من است و دو نوه ی من و نه نفر از فرزندان
حسین ( علیه السّلام) پیشوایان نیکویی هستند، که اگر از آنها پیروی کنید،
می یابید که آنها هدایت کننده هدایت شده اند؛ و اگر با آنها مخالفت کنید،
تا روز قیامت در بین شما اختلاف خواهد بود. عرض کردم: ای سرور من! پس چرا
علی (علیه السّلام) از حق خود کناره گیری کرد؟ فرمودند: ای اباعمرو!
پیامبر ( صلّی الله علیه و آله و سلّم) فرمودند: مَثَل امام، مثل کعبه
است؛ که باید به سوی او آیند و او به سوی مردم نمیرود. سپس حضرت زهرا
(علیه السّلام) فرمودند: به خدا قسم اگر حق را به اهلش واگذار می کردند و
از خاندان پیامبر تبعیت می کردند، هیچ دو نفری هم با یکدیگر اختلاف نمی
کردند و امر خلافت به تک تک جانشینان پیامبر ( صلّی الله علیه و آله و
سلّم) می رسید؛ تا قائم ما، نهمین فرزند از حسین ( علیه السّلام)، قیام می
نمود.